RADOŚCI MAŁE I DUŻE!

Chciałoby się zakrzyknąć głośno: "Ach, co to był za ślub"!!!!
A był taki, jak młodzi sobie wymarzyli. I chociaż nerwówki trochę było, bo jakże by nie, to myślę, że długo będziemy wspominac te uroczyste chwile. Najbardziej bałam się o Brata, ale dał radę! Poprowadził Pannę Młodą do ołtarza jak należy, ani razu sie nie potknął, i chociaż później się przyznał, że prawie omdlewał ze zdenerwowania, nie można było mu nic zarzucić.
Uczta weselna była niedaleko Grajdołka, w przepięknych okolicznościach przyrody, w hotelu nad jeziorem Rudnik. Dla przyjezdnych, po trudach weselnego plasania, było zamówione spanie i poranne śniadanie. Młodzi, jak to zwykle teraz w zwyczaju, zażyczyli sobie zamiast prezentów - pieniążki,  a zamiast kwiatów - wino lub książkę.
Mój wkład zawiozłam w przepięknym exploding boxie, który wykonała moja Koleżanka Blogowa!
Nie muszę chyba dodawać, że było to jedyne tak wykonane opakowaniu weselnego daru!

Nosidełko

Pudełko życzeń

Wnętrze kryjące pudełeczko na pieniądze i życzenia

Sala była ogromna, pieknie przystrojona, ale bez przepychu. Oczywiście był wodzirej. Jedzonko bardzo dobre i w ilościach ogromnych. Do tego osobny bufet z winami, nalewkami, wyrobami wędliniarskimi , i osobny stół z  ciastami i słodkościami przeróżnymi, z których najwiekszym wzięciem cieszyła się czekoladowa fontanna. Dzieciarnia, ale nie tylko, miała tam używanie! Muzyka dostosowana do przeważającej ilościowo "Młodzieży", ale nie zapominano też o Starszych. Jak zwykle na takich impreazach, różne zabawy, korowody, słowem, dla każdego coś miłego. 

Mnie udało się dotrwać do godziny 4-tej, chociaż "Moi" zrejterowali juz koło 3-ej. No, ale miałam mały obowiązek. Otóż okazało się, że mój Braciszek, będąc u mnie prawie dwa tygodnie, ani pisnął, że nie umie tańczyć. Przyznał się dopiero o tym swoim problemie po powrocie z kościoła , na sali weselnej. No to robiłam za nauczycielkę! Śmiechu było co niemiara, ale dawaliśmy radę, chociaż nie było łatwo go rozruszać . Jeszcze podrygiwanie jeden na jeden wychodziło, ale dalej, to..... lepiej zasunąć zasłonę milczenia! :-))))) Najważniejsze jednak, że Brat zachowywał się tak, jakby wszystkie jego problemy odfrunęły, i nawet zaczął dowcipkować ze swej nieporadności!

Na całe szczeście, mogłam sobie "pofikać", bo przewidująco pojechałam na tydzień przed weselną imprezą do mojego ortopedy, a ten zaaplikował mi w kolanko zastrzyk z blokadą. Umówiłam się więc także na taki sam zabieg, za półtora miesiąca, przed wyjazdem na wycieczkę do Petersburga.

Wspaniałą wiadomość przekazała mi dzisiaj Córka-Wiewiórka. Mój jedyny Wnuk otrzymał dwa dni temu dyplom ukończenia Uniwersytu  Chengdu w Chinach!

Jestem taka dumna, że ..... nie potrafię tego wyrazić!

A ponieważ w każdej słodyczy można znaleźć łyżkę dzięgciu, to tydzień temu jedna z Połówek mojej Progenitury odpaliła taką bombę, że ....... ło matko pojedyncza! Póki co, jeszcze się nie pali, i jakby przyschło, ale swąd pozostał. Co z tego wyniknie? Nie mam bladego pojęcia! Czas pokaże!

Ot !Życie!