WIOSENNIE I SPACEROWO!

Muszę, no po prostu muszę się pochwalić, bo w końcu, czemu nie! Takie coś mi zakwitło niedawno jeszcze i cieszyło swoimi barwami.

Jednak forsycja czyniła honory prawem zasiedzenia, bo już jest od poczatku tego ogródkowego układu, który został stworzony w MBD przez Ślubnego, zanim nie przeniósł się do tego, co nazywają lepszym ze światów! A  cała reszta została przeze mnie nasadzona prawem kaduka, gdy zostałam sama, a trochę to trwało zanim dojrzałam do takich decyzji. I nie tylko takich, bo  już wiecie, że wsadziłam również cebulki tulipanów. Z nad jeziora przyniosłam kępy przebiśniegów ( będą cieszyć oko za rok - mam nadzieję!), których wykopanie, to wyczyn iście olimpijski, tak głęboko sobie potrafią wrastać. Nie potraktowałam również odpowiednimi środkami stokrotek, które wszyscy wokół traktują jak chwast, bo uważam, że to śliczne kwiatki są, i niczym nie przeszkadzają w cieszeniu naszych oczu. Do chwastów zakupiłam droga netową specjalny wyrywacz marki na literę "F", który to wynalazek jest de best, bo nie trzeba sie schylać, a i wyciągnięte na ten przykład mniszki z długaśnymi korzeniami lądują w kubełku za pomocą jednego tylko ruchu specjalną nakładką! U Córki-Wiewiórki "wyczaiłam" fiołki, i już niedługo będę część kępki przeflancowywać na własne hektary! Ach, zapomniałabym, zakwitły wcześnie bardzo 3 sztuki krokusów, z zakupionych dziesięciu! Ale pewnie zmarzły lub zanikły, bo bardzo późno je zeszłego roku wsadzalam.
Nad morzem byłam. Na Krakowiakach i Góralach, w gdyńskim Teatrze Muzycznym.
Dla samej muzyki, śpiewów i mieniących się wszystkimi barwami tęczy kostiumów, warto było pojechać! Znalazło się tam, w sumie nie wiadomo dlaczego, parę współczesnych wtrętów typowo politycznych. Druga część to w ogóle jakaś dziwna mieszanina, bo to niby spektakl trwał, a jednocześnie naprawiano ( też na niby ) instalację elektryczną. W foyer zaśpiewała w czasie przerwy jedna z głównych artystek,bo niby aria się nie zmieściła w głównym toku. No, takie dziwne breweryje reżysera spektaklu. Mogło się podobać, albo i nie, ale to kwestia dla każdego innego widza zupełnie inna!

Hiacynty w parku niedaleko teatru - przepiękne!

A spacer bulwarem nadmorskim, to sama przyjemność, niezależnie od wiejącego wiatru!

Najważniejsze, że rower już chodzi jak zegareczek. Już się doczekać nie mogłam. I pooojechałam....
Sprawdzić, co się ciekawego dzieje w najblizszej mi okolicy i nad jeziorem.

Nad samym brzegiem montuje jakaś firma rynnę z przyległościami do zjeżdżania wprost w objęcia jeziora.

Młodzi adepci żeglarstwa namiętnie szlifują formę.

Trwa dewastacja ( szykuje się następny pomost) przed jednym z największych hoteli, wybudowanych w ubiegłym roku. Na przestrzeni conajmniej 200 metrów wycięto nie tylko sitowie, w którym zawsze przebywało różne ptactwo, ale także wykarczowano kilkanaście przepięknych krzewów czarnego bzu, z kwiatostanami wielkości ogromnej łapy. Tego najbardziej mi żal, bo teraz muszę znaleźć nowe miejsca, które będę mogła po części eksplorować, aby zrobić sok ( z białych kwiatostanów, pełnych drogocennego pyłku) lub dżem z dojrzałych owoców.

Dojechałam tylko do Starego Młyna, bo widać było nad lasem ogromną granatowa chmurę wróżącą burzę! Zawróciłam na parkingu, przy którym stoją trzy ogromne olchy, będące pomnikami przyrody

Poniżej przykłady porostów bytujących na tych drzewach

Ledwo dojechałam do siebie, lunęło. Niestety, deszcz trwał bardzo krótko, i znowu sucho!