Przydałby się jakiś kop!

Ani chybi - Starość! Nie pamiętam siebie takiej ślamazarnej, jak ostatnio. Chociaż? Może pamięć też mnie juz zawodzi? W każdym bądź razie wychodzi na to, że do Świąt się ze wszystkim nie wyrobię, a najśmieszniejsze jest to, że zupełnie się tym nie przejmuję! Bo, czy muszę?  Ale winnego znam!
Wiosna!
Przyszła, przewróciła wszystko do góry nogami, i się śmieje słonecznie, a czasem wietrznie!
     Jak była szaruga za oknem, nie przeszkadzał "belejaki" trawnik. Ale gdy wokół zaczęły warczyć maszyny różne, doszłam do wniosku, że przecież nie mogę odstawać. To przy pomocy Córki Wiewiórki zatrudniłam pracownika. Wprawdzie to szumnie powiedziane, ale..... Chłop to samotny, "tankujący", bezrobotny, złota rączka, tylko brać! Bo jak czuje "głoda", to pracuje za trzech. Zajął się więc moim trawnikiem, i tym sposobem kwestia tzw. filcu ulotniła się w nieznane. Trzy godznki, i po krzyku. Córka zawiadomiła, że zadowolniony ze stawki godzinowej, którą dostał, a w pakiecie jeszcze kawa i jajówa z dużą ilością boczku. Tylko Zięciaszek niezadowolony, bo mu pomagier jeden ubył przy robocie! Cóż- nałóg ważniejszy. Ważne także to, że dzisiaj wyczyścił cały podjazd wokół MBD. Kawę wypił, wody nie ruszył, bo niegazowana, za to na koniec obszerny talerz zupy warzywnej z kiełbachą prawie wylizał. Nie dziwota to, skoro za jego główny posiłek wystarcza piwo. Trzeba przyznać jednak, że jak przychodzi do pracy, to alkoholem nie wania! No i umówiłam go na szorowanie z glonów i malowanie balkonu.
    Zmieniłam lekarza ortopedę. Przez zupełny przypadek to się odbyło! Dwa tygodnie temu bowiem, jechałam do Grajdołka, bo akuratnie była 20-sta rocznica śmierci Mamusi. Oczywiste więc, że zatrzymałam sie na trochę u Bratowej i Brata. Również oczywiste jest, że jak tam przyjeżdżam, zaraz zjawia się Bratanica ze swoim Narzeczonym. I zgadało się z nim to, że On, jako były do niedawna piłkarz, nabawił sie różnych kontuzji, z których bardzo szybko wyciągnął go pewien ortopeda ze Ś. Nie trwało długo, jak po dwóch dniach już byłam zarejestrowana, a w następnym tygodniu byłam po raz pierwszy u tego lekarza. I wyszłam zadowolona bardzo. Bo najważniejsze, nie muszę być wpierw kwalifikowana, a potem oczekiwać nie wiadomo jak długo na zabieg. Już we wrześniu będę miała artroskopię, a potem się zobaczy, co dalej!
Z tej radochy wsiadłam wczoraj po raz pierwszy w tym roku na rower, i przejechałam się całe 4 kaemy! Aaaa! I do Ś. aby oddać skierowanie w szpitalu, jechałam sama, bo wcześniej to albo mnie woził Synek Muminek, lub za asystę robiła Córka Wiewiórka.
Tylko roboty domowe jakoś mnie nie lubią!